--------------------------------------------------------------------------------
Κατέβηκε την σκάλα. Άνοιξε την εξώπορτα. Το σκοτάδι ήταν ακόμη εκεί. Ένιωσε το τσουχτερό κρύο να “καίει” τα μάγουλά του. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να ξεπερνούσε τον 1 ή 2 βαθμούς. Τα ισοθερμικά κατάσαρκα και το Goretex εξωτερικά, έδιναν σιωπηλά την μάχη. Η άλλη Μάχη, η δίτροχη, τον περίμενε στην αυλή. Το πρώτο πάτημα της μίζας αποτυχημένο. Το δεύτερο της έδωσε και πάλι ζωή. Πεντάλεπτο ζέσταμα των σωθικών της. Αναβάτης και μοτοσυκλέτα γίνονται, ξανά, ενιαία μονάδα. Ένας βίο-μηχανικός συνδυασμός. Επιτέλους... Στο δρόμο και πάλι....
Πέμπτη ημέρα του Νοεμβρίου του 2006. Κυριακή. Περίπου έξη το πρωί. Το κρύο ασυνήθιστο για την εποχή. Ανίκανο όμως να τον σταματήσει. Επιπλέον, ο ουρανός προβλεπόταν ανέφελος. Αν και ο Ήλιος θα είχε σίγουρα κοφτερά δόντια.... Τελευταία επίσκεψη στον Πάρνωνα ήταν πριν αρκετά χρόνια. Το βουνό του Μοριά, σειρήνα ευτραφής, τον καλούσε ξανά κοντά του. Η έλξη αμοιβαία. Μία ημέρα του αρκούσε. Η απόφαση πάρθηκε αβίαστα. Άλλωστε τέτοιες επιθυμίες δεν χρειάζονται πολλή σκέψη. Απαιτούν πράξη...
Λίγο πριν τις οκτώ άφηνε τον δρόμο Τρίπολης-Σπάρτης. Ομαλή ανάβαση για τα επόμενα δέκα χιλιόμετρα. Στο τέλος της διαδρομής, στην άκρη ενός ασύμμετρου κάμπου, απλωνόταν πάνω σε μια εδαφική έξαρση το χωριό των Καρυών....
Για την συνέχεια πατήστε στο σύνδεσμο
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%E5%EB%EB%DC%E4%E1/2083-%E7-%EB%E1%EC%F0%E5%F1%DE-%EA%EF%F1%F5%F6%DE.html
No comments:
Post a Comment