Μια ολοκληρωμένη και ενδιαφέρουσα παρουσίαση σχετικά με το χωριό μας Καρυές

Μια ολοκληρωμένη και ενδιαφέρουσα παρουσίαση σχετικά με το χωριό μας Καρυές Λακωνίας έχει αναρτηθή στο blog «Δρώμενα του τόπου μας» Συνδεθήτε ΕΔΩ

A comprehensive and interesting post in relation to our village Karyes Lakonias has been uploaded on the blog "dromena-topou" Connect to link HERE

Μας έβαλε τα γυαλιά η Σουηδέζα (άρθρο που πρέπει να μελετήσετε)

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011 στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.

Ελληνογερμανικός διάλογος: Στην επιστολή Walter Wuellenweber απαντά έλληνας συμπατριώτης

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walter Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού «Stern». Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν»…

Σύλλογος ΑΜεα Λακωνίας: Να σταματήσει η εκμετάλλευση από επιτήδιους

Συχνά εμφανίζεται το φαινόμενο, άνθρωποι απο κάθε γωνιά της Ελλάδας να περιφέρονται σε πόλεις και χωριά ζητώντας χρήματα επ'ονόματι κάποιου φορέα.

Το οργανωμένο αυτό σχέδιο έχει όλα τα στοιχεία ενός καθώς πρέπει φορέα (κυρίως ατόμων με αναπηρίες) έτσι ώστε να κεντρίσει το συναισθηματικό κόσμο των πολιτών και να τους κάνει να δώσουν χρήματα.Εκδίδουν μάλιστα και νόμιμες αποδείξεις.

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΕ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ‏

Αυτός είναι ο πανηγυρικός της 28ης Οκτωβρίου του θεολόγου του Γυμνασίου Σαγεΐκων.

Αναγνώστηκε από τον άμβωνα στην εκκλησία και έμειναν όλοι άφωνοι

«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»            

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου  (malfasg@gmail.com)

Εβδομήντα χρόνια μετά.

Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες. Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες.

Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου. Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να. φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ' αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ' το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες. για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.

Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ' το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ' το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.

Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας.».

Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;

«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»

Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ' όλους Καπετάνιε! Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε.

Γι' αυτό.

«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά.

Κι ας μη μου 'χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό γιατί ανήκω εδώ.

Σταυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως».

(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου)

Πάτρα, Οκτώβριος 2010

Θεοδώρα Τσώλη

Ποιος φοβάται τα Social Media;

3 Νοεμβρίου 2010.Οι νέοι δρόμοι που ανοίγει η ψηφιακή πραγματικότητα τόσο στην καθημερινή επικοινωνία των πολιτών όσο και στην εμπορική επικοινωνία, το μάρκετινγκ και την πολιτική επικοινωνία, παρουσιάστηκαν στην ημερίδα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας με τίτλο «Ποιος φοβάται τα Social Media;» που πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη στο Μουσείο Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς......Για 2η χρονιά, 18 ειδικοί, ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων, επιχειρηματίες και πολιτικοί με ενασχόληση στα social media με τις εισηγήσεις τους συζήτησαν τις επιδράσεις και τις επιπτώσεις που έχουν στην αγορά, στην κοινωνία, στη ζωή.

Εικόνες Αγάπης για τις Καρυές, Pictures of love for Karyes

Την περασμένη εβδομάδα, έγραψα ένα ποστ όπου ζητούσα κάποια βοήθεια και συμβολή για τη διατήρηση αυτής της σελίδας, επειδή είχα αρχίσει να εξαντλώ ιδέες για θέματα που έπρεπε να βάλω στην σελίδα.
Ως αποτέλεσμα έλαβα μια σειρά από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με φωτογραφίες από διάφορους Καρυάτες όπου μου προσφέρουν περιεχόμενο για την ιστοσελίδα. Ενας από αυτούς τους εισφορείς ήταν η ανιψιά μου η Ζωή Φιέλντ που μου έστειλε μια σειρά από φωτογραφίες από την πρώτη επισκεψή της στις Καρυές το έτος 2000 και την πρώτη επαφή της με τους διάφορους συγγενείς της.
Η Ζωήτσα θα πρέπει να ήταν περίπου οκτώ ετών, όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκε το χωριό και το πατρικό σπίτη του παππού της Ανδρέα και Γιαγιά της Υιαννούλα Ντάρμου και γνώρισε για πρώτη φορά τίς Καρυές και όλους τους συγγενείς και απο τότε ένοιωσε μια μεγάλη αγάπη για Καρυές και τον κόσμο της.
Η Ζωήτσα και ο μικρότερος αδερφός Jackson παρέα με τούς γονείς τους επισκέπτονται το χωριό μας, τουλάχιστον κάθε δύο χρόνια από τότε.
Είμαι σίγουρος ότι αισθάνονται σαν πραγματικοί Καρυάτες και να είναι σύγουροι ότι όλοι είμαστε πολύ πολύ περήφανοι για αυτούς. όπως για όλλα τα άλλα παιδια δευτερης και τρίτης γενειάς γενειμένα στο εξωτερικό που επισκέπτωται το χωριό μας κάθε δευτερη η τριτη χρονιά να γνωρίσουν τις ρίζες τους και το χωριο των παπούδων τους.
Σε ευχαριστώ Ζωήτσα!!
Last week I wrote a post where I was asking for some assistance and contributions to keep this page going as was running out of ideas. I have received a number of emails with photos from a number of Karyates that will provide me with content for such posts.
One of the contributors was young Zoe Field who sent me a number of photos from her very first trip to Karyes and her contact with relatives in 2000.
Zoe must have been around eight years old when she first visited the village and her experiences in Karyes amongst the many relatives and her grandparents Andrew and Yiannoula Darmos have instilled in her a great love for Karyes.
Zoe and Jackson her younger brother have been visiting Karyes with their parents at least every second year since then. I am sure Zoe and Jackson now feel like real Karyates and we are all very very proud of them just like we are proud about all the second and third generation young people who visit from abroad to get to know their roots and their grandparents place of birth.
I Thank you Zoe!!

TA ΠΗΓΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Πηγές στο χωριό μας πάντα υπήρχαν σαν στου Σάκαλη και στην Παναγία ν’ αναβλύζουν νερό, και έτσι από καταβολής του χωριού υπήρχε ποσιμο νερό εντός του χόρου του χωριού.

Έξω από το χωριό και κοντά στα ποτιστικά χωράφια τού χωριού ήταν επιτακτική ανάγκη το άνοιγμα των πηγαδιών για την άντληση νερού από το υπέδαφος.

Το νερό που συγκέντρωναν τα πηγάδια, ήταν αποτέλεσμα των βροχοπτώσεων. Η πτώση της υπόγειας στάθμης του νερού δεν προέκυπτε μονό από την άντληση, αλλά και από παρατεταμένη ανομβρία.

Το πρώτο ρόλο στην ύδρευση του χωριού είχαν οι πηγές τού Σάκαλη στο κάτω χωριό και της Παναγίας στο πάνω χωριό.

Τα πηγάδια από ότι γνωρίζω μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, χρησιμοποιούταν για την ύδρευση των ποτιστικών.

Οι συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν τότε κατά την κατασκευή τους προκαλούν θαυμασμό γι' αυτούς τους εργάτες που εργάζονταν κάτω αντίξοες συνθήκες αφού δεν υπήρχαν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας και προστασίας.

Η εξόρυξη του πηγαδιού ήθελε τέχνη ξεχωριστή για καλή υποστύλωση των τοιχωμάτων του κατακόρυφου κυλίνδρου - που όλο και βάθαινε στο χώμα - τη μεταφορά των μπαζών, το κυκλικό χτίσιμο με την κουβαλητή, πελεκημένη, πέτρα πάνω σε στέρεο υπέδαφος, την απομάκρυνση του λασπόνερου, τη διαρκή και προσεκτική επιτήρηση της κατασκευής για να προλάβουν το ατύχημα από ξαφνική κατάρρευση των τοιχωμάτων, το ανέβασμα της σκαλωσιάς, ως την κορυφή.

Την όμορφη παρουσία του πηγαδιού πάνω από τη γη. Μέχρι να βγάλουν το γάργαρο νερό από ένα βάθος δεκάδων μέτρων, η αγωνία της προσμονής έφτανε στο κατακόρυφο και δίκιο είχαν να χαίρονται μάστοροι και μαθητάδες και νοικοκυραίοι, που οπωσδήποτε φρόντιζαν να «στοιχειώσουν» το πηγάδι τους στο θεμελίωμα, για να μένει στην αιωνιότητα και να ξεδιψάει δροσίζοντας ανθρώπους και ζωντανά, λουλούδια και λαχανικά.

Τώρα η κλεψύδρα που καθόριζε το χρόνο τους άδειασε, η εποχή τους πέρασε, ο κουβάς τους δεν πρόκειται πιά να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά τους.

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει κάποια πρόνοια από την Κοινότητα ή τον πολυτιστικό σύλλογο ή από οποιαδήποτε άλλη αρχή να κρατήσει ένα πηγάδι που να δείχνει την παλιά εποχή με τις ραβδώσεις στις πλάκες του στομίου από τη χρήση των σχοινιών, αλλα θα είναι κρίμα αυτό το κομάτη της ιστορίας του χωριού να καταστραφεί από την πάροδο του χρόνου.

Έκκληση για συμετοχή στην Ιστοσελίδα, appeal to participate as contributors

Τώρα τελευταία κάθωμε μπροστά στον υπολογιστή και προσπαθώ να σκεφτώ κάτι καινούργιο για την ιστοσελίδα. Ξύνω το κεφάλι μου, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Πίνω και κανά καφέ, χαζεύω και σε μερικές άλλες ιστοσελίδες για να δώ αν μπορέσω να πάρω καμια ιδέα, αλλά δεν τα καταφέρνω.
Για τον λόγο αυτό, αποφάσισα ότι θα πρέπει να κάνω μια έκκληση προς τους λίγους απο εσάς που κάπου καπου μπαίνεται μέσα σε αυτό το site και να σας ζητήσω την βοήθιά σας στέλνωντάς μου κάποιο νέο με κάποιο περιεχόμενο για την ιστοσελίδα.
Το site είναι εδώ για να παρέχει ενεργό σχέση μεταξύ τών Καρυατών από όπου και αν βρίσκονται.
Κάθε νέο ότι και αν είναι όπως μια γέννηση, ένας θάνατος, ένας γάμος ή αραβώνας ή οποιαδήποτε άλλη κοινωνική εκδήλωση που θα μπορούσε να ενδιαφέρει τούς Καρυάτες θα μπορούσε να παρουσιαστεί στην ιστοσελίδα μας.
Επίσης, κάθε σχόλιο ή πρόταση σχετικά με γεγονότα που αφορούν το χωριό μας θα ήταν ευπρόσδεκτα. (Όχι δυσφημιστικά σχόλια)
Οι φωτογραφίες είναι επίσης πολύ ευπρόσδεκτες και θα εκτιμούσα αν μπορούσατε να μου στείλετε μέσω email ειδικά πολύ παλιές φωτογραφίες ίσως με κάποια ιστορία για να πάει μαζί τους.
To email: panosdarmos@hotmail.com
Αντε να δούμε και κάτι καινούργιο, όχι τα ιδια και τα ίδια.
...........................
Lately I have been sitting in front of the computer to see if I can think of something new to post in the Karyes blog page. I scratch my head but cannot think of anything. I drink a coffee and surf a few other sites to see if can get an idea but my brain is in neutral mode and is not comming up with any ideas.

For this reason I decided that I should appeal to the few of you that may be looking through this site from time to time to assist me with some content about Karyes and or Karyates.
The site is here to provide an active link between the Karyates from wherever they may be.

Any news whether it is a birth, a death, a marriage or engagement or any other social event that could be of interest to Karyates we will post it on the site.
At the same time any commentary or suggestion on events that relate to our village would be welcomed. (No libellous comments)
Photos are also a very welcome subject and I would appreciate if you can email me any photos especially very old photos with a story to go with them.
You can email me direct with your stories, news or photos comments or let me know if you want and I can invite you to become a direct contributor to the site.
My email: panosdarmos@hotmail.com

Αυθεντικά "Λευκά"τα φετινά Χριστούγεννα...

Ο καιρός θα βοηθήσει στο να είναι όμορφα τα Χριστούγεννα φέτος στην Αράχωβα και γενικά στην Ελλάδα καθώς ήδη έχουν ντυθεί στα λευκά οι βουνοκορφές. Σύμφωνα με τις προγνώσεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας τα Χριστούγεννα οι θερμοκρασίες θα είναι πολύ χαμηλές και το έρχόμενο τριήμερο 26 με 29/12 θα πέσουν πολλά χιόνια. Έτσι το σκηνικό θα έιναι απόλυτα σύμφωνο με τις γιορτές και το λόγο έχουν οι σόμπες, τα τζάκια, το ζεστό τσάι, το σκι και φυσικά καλό φαγητό και ποτό. Δεν λησμονούμε όμως πως κάποιοι κάνουν Χριστούγεννα στην παραλία και ντύνουν τον Αη Βασίλη με μαγιό (Αυστραλία). Όπως και να έχει όλοι να περάσουν όμορφα και να ευχηθούμε να επισκεφτεί αρκετός κόσμος το χωριό τις μέρες των εορτών. Χρόνια πολλά με το καλό ο νέος χρόνος.

Οκτώβρης, το κάστανο το επίκεντρο του μήνα..

Τώρα στο χωριό τελειώνει η ξύλευση και το στήβαγμα των σκυσμένων ξύλων στο κατώγι και οι Αραχωβήτες αρχίζουν να μαζεύουν τα κάστανα. Ειναι η ωραία εποχή που όσοι στο χωριό έχουν καστανιές αρχίζουν τις εξορμήσεις τους στο πορτοκαλοκίτρινο φθινοπωρικό τοπίο να μαζέψουν την σοδιά της χρονιάς. Οι καστανιές είναι δέντρα με μεγάλη ιστορία, με καρπό μεγάλης θρεπτικής αξίας και κυρίως τεράστιες δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσης.

Ετσι στο χωριό μας το 1999 και έπειτα από ενημερωτικά σεμινάρια, 25 ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι του χωριού μας αποφάσισαν να συνεισφέρουν οικονομικά και δημιούργισαν μια μονάδα διαλογής και συντήρησης κάστανου. Το συνεταιριστικό αυτό εργοστάσιο διαλογής κάστανου αποτελεί δείγμα της νέας αντίληψης για την αγροτική οικονομία που αναπτύσσεται στην ελληνική ύπαιθρο. Το εργοστάσιο φτιάχτηκε με 40% επιδότηση από το κράτος και 60% από τους συνεργάτες επιχειρηματίες. Απασχολεί 3 με 5 άτομα προσωπικό και δουλεύει μόνο δύο μήνες το χρόνο. Με αυτό οι παραγωγοί του χωριού μας πετυχαίνουν καλύτερες τιμές στο εμπόριο γιατί διαπραγματεύονται μεγαλύτερες ποσότητες. Ο στόχος τους, βέβαια, είναι να εξαπλωθούν και να φτιάξουν μονάδα επεξεργασίας κάστανου για να βοηθήσουν ακόμη περισσότερο τις δραστηριότητές τους.. Για το καλό το δικό τους και το καλό του χωριού μας, τους ευχώμαστε καλή σοδιά και καλή τύχη.

ΞΥΛΕΥΣΗ - The felling of Timber season

Η Ελλάδα τώρα είναι στα μέσα του φθινοπώρου και είναι η εποχή πού στο χωριό μας είναι γνωστή ως Ξύλευση. Κατά το παρελθόν όλοι στο χωριό μας πέρνανε τα πριόνια και μουλάρια τους και πηγέναν για το δάσος του χωριού. Εκεί υπό την παρακολουθηση των ανθρώπων του Δασαρχείου κόβαν το μερίδιο που είχε εντοπιστή και τούς είχε χορηγηθεί για καυσόξυλα του σπιτιού για τόν ερχόμενο χειμώνα. Τότε οι άνθρωποι πηγέναν με τους μουλάρια και τα γαϊδούρια τους ως ομάδες και κόβαν την κατανομή τους, φορτόναν τα ζώα τους και μεταφέραν τα φορτία τους στα σπιτια τους. Ήταν κάτι που το σύνολο του χωριού συμμετήχε και ήταν μια κοινωνική εκδήλωση, αν και ήταν πολύ κουραστικό είχε μια πολύ γιορτινή ατμόσφαιρα. Για τις επόμενες δύο εβδομάδες ακουγόταν τα πριόνια και τα τσεκούρια που έκοβαν και έσκιζαν την ξυλεία στο σωστό μέγεθος έτοιμη για το επιδέξιο στοίβαγμα σε ξηρό χώρο του σπιτιού και έτοιμη να να χρησιμοποιηθή στο τζάκι ή τήν ξύλοσομπα του κάθε σπιτιού. Σήμερα, οι άνθρωποι του Δασαρχείου εξακολουθούν να επιτρέπουν την Ξύλαση για ξύλα ως καύσιμα στα τζάκια και τίς ξυλόσομπες του χωριού. Τα πράγματα σήμερα δεν είναι ακριβώς τα ίδια όπως παλιά, τώρα δεν υπάρχουν γαϊδούρια και μουλάρια για τη μεταφορά της ξυλείας. (Νομίζω ότι υπάρχει μόνο ένας γάιδαρος στο χωριό) Σήμερα το ξύλο κόβεται από επαγγελματίες και το παραδίνουν σε κάθε σπίτι έναντι αμοιβής (περίπου 120 ευρώ). Το μέτρο τού δικαιούμενου φορτίου γιά καθε σπίτη μετριέται ακόμη με φορτόματα ( 10 φορτόματα για το κάθε σπίτη) αν και δεν υπάρχουν μουλάρια να τα κουβαλάνε.
Το πύρομα της φωτιας στό τζάκι στα μέσα τού χειμώνα εξακολουθεί να δίνει μεγάλη ευχαρίστηση ακούγοντας το κροτάλισμα τών ξύλων και νιώθωντας την φυσική θέρμη της φωτιάς.


It’s the middle of autumn in Greece and it’s that time of the year known in our village as the Xilefsi (the felling of timber season). In the past all the people in our village would get their saws and their mules and head for the village forest. There under the watching eye of the forestry people they would cut their allocated share of trees identified for firewood for the coming winter. In the old days people would team up and go with their mules and donkeys and as a team would cut their allocation, load them up and deliver the loads in the front yards of their houses. It was something that the whole village would partake and although a very tiring act it had a very festive atmosphere and was a social occasion. Following the delivery of the loads in the front yards for the next two weeks you would hear the sawing and the axe falling to cut and split the timbers to the correct size ready for the neat and masterful stacking in a dry place of the house ready to be used in the Fire place or the wood burner.
Today the forestry people still allocate timber to be cut for use as winter fuel in the fireplaces and the wood burners. Things today are not quite the same as there are no mules and donkeys to carry the timber. (I think there is only one donkey in the village) Today the timber is cut by professionals and gets delivered to each house for a fee (approx 120 Euro). They still measure the quantities by mule loads (Fortomata) and each house is allocated 10 fortomata. It is still great to watch the firewood in the tzaki (open fireplace) crackle and burn and feel the natural warmth of the timber burning.

Η Ιωάννα Κοψιαύτη ξεναγεί τον Bill Clinton

Ο Λεωνίδας Χονδρόπουλος απο to «Ραδιόφωνο Πολιτεία» μας εστειλε το αρθρο πού δημοσιεύθη στην εφημερίδα «Athens News» στις 16-11-07

ATHENS News contributor and art historian Ioanna Kopsiafti guides former US president Bill Clinton around the National Archaeological Museum in Athens on November 2. Clinton was left unguided by his hosts. "I thought this was unfortunate, given how many times he probably used the word democracy, not to appreciate the many objects in the museum that were a testimony to the birth of democracy," Kopsiafti says. "The klerotirion, for example - a machine made of marble that has a black-and-white ball and bronze discs with names written upon them inserted into slots, which is designed to randomly choose from prospective jurors to avoid corruption; or the klepsydra - a water clock which timed people's speeches in the law courts to ensure everyone had equal time; or the ostraka, from which the word ostracise comes; pottery shards with names inscribed, indicating Athenians' vote to exile someone whom they suspected of tyrannical aspirations. I thought how important it would be for a former US president to know the meaning of these ancient stones and lamented watching him go through without understanding... so I simply walked up to him, introduced myself and began guiding him through. I asked him when we parted if he thought of himself as a Philhellene.

He just smiled, shook my hand and said, 'I don't know - I just really admire all these things.'"

........................................................................

Η Συνεργατης τού Athens News και Ιστορικός τέχνης Ιωάννα Κοψιαύτη ( από τις καρυές Λακωνίας) ξεναγεί τόν πρώην πρόεδρο τών ΗΠΑ Κ. Μπίλ Κλίντον γύρο στό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στήν Αθήνα στίς 2 Νοεμβρίου.
Ο Κλίντον έμεινε χωρίς ξεναγό από τούς οικοδεσπότες του « σκέπτικα πόσο άτυχη στηγμή ήταν αυτή, εαν συλογιστής πόσες φορές έχει χρησημοποιήσει τήν λέξη Δημοκρατία. Να μην μπορεί να εκτιμήσει τα αντικείμενα στό μουσείο τα οποία ήταν μαρτυρία στήν γενέτιρα τής Δημοκρατίας.» δήλωσε η Κοψιαύτη.
Το «Κληρωτήριον» για παράδειγμα – ένας μηχανισμός φτιαγμένος από μάρμαρο όπου έχει μαύρες καί άσπρες σφαίρες καί μπρούντζινους δίσκους με τα ονόματα γραμμένα στούς δίσκους τοποθετούνται σε σχισμές , πού είναι σχεδιασμένες να διαλέγουν τυχαία μελοντικούς ενόρκους.
Η τήν «Κλεψύδρα» - ένα υδρο ωρολόγιον που χρησιμοποιήτο ως χρονόμετρο τής κάθε ομηλίας στό Δικαστήριο ώστε όλοι να έχουν ίσο χρόνο εκφρασης.
Η τά «Οστρακα» - (από όπου καί η λέξη εξοστρακισμός η Αγγλικά Ostracise) κεραμικά θραύσματα αρχαίων αγγείων με τα ονόματα γραμμένα σε αυτά δήλωναν τήν ψήφο τών Αθηναίων να εξορίσουν κάποιον πού υποψιαζόντουσταν για τυρανικές φιλοδοξίες. Συλλογίστικα πόσο σοβαρό ήταν για τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ να γνωρίσει το νόημα αυτών τών αρχαίων λίθων και θρήνησα βλέποντάς αυτόν να κοιτάζει χωρίς να κατανοή... ετσι απλά πλησίασα δίπλα του, τού συστήθηκα καί αρχισα τήν ξενάγιση. Τόν ρώτησα προτού χωρίσουμε εάν θεωρούσε τον εαυτόν του ώς φιλέλληνα .

Χαμογέλασε απλά, μού χαιρέτισε το χέρι καί δήλωσε « δέν ξέρω - αλλά πραγματικά θαυμάζω όλα αυτά τα πράγματα»

Το όμορφο Στενό

Το Στενό, ο δρόμος πού κατηφορήζει από τήν πλατεία τού Αγιου Ανδρέα πρός το κάτω χωριό. Πρίν το 1960 ήταν ένας πολύ όμορφος πεζόδρομος καλντερίμι με πλατιά σκαλοπάτια. Ηταν η εποχή πού στό χωριό ηλθε το τσιμέντο και όλοι οι δρόμοι έγιναν τσιμεντένιοι, έτσι με αυτή τη λογική αποφασίσθη να σκεπάσουμε το καλντερίμι στο Στενό με τσιμέντο ώστε να χρησιμοποιηθή ως δρόμος για αυτοκίνητα. Ισως τότε να φενόταν λογικό αλλα ο χρόνος μάλλον εδειξε ότι ο δρόμος βασικά εμεινε πεζόδρομος. Από το σπίτη τού μπαρμπα Θανάση τού Ροζανίτη καί κάτω δέν χρησιμοποιήτε σχεδόν ποτέ από αυτοκίνητα. Μια μελέτη για τήν αφαίρεση τού άσχημου τσιμέντου καί επιστροφή τής επιφάνειας τού στενού σε καλντερίμι θα έφερνε τον δρόμο σέ μια πιο αυθεντική και όμορφη παραδοσιακή αισθητική. Τα οικονομικά τής Κοινότητας ίσως στό παρών να μήν επιτρέπουν τέτοια αλαγή αλλά ίσως μπορεί κάποτε στό μέλον να γίνει δυνατόν, ισως καί με κάποια πριμοδότηση από κάποιο κατάληλο Ευρωπαικό πρόγραμα? .

(Αυτά είναι προσωπική μου γνώμη και ελπίζω να μήν υπάρξει παρεξήγηση διότη η προθεσή μου δέν είναι να θίξω κανέναν, απλά να παρακινίσω κάποια συζήτηση για καλητέρευση και επιστροφή σε μια πιο παραδοσιακή αισθητική τού χωριού μας).

Στήν φωτογραφία τό όμορφο Στενό με τήν ασχημη καί σε αποσύνθεση τσιμεντένια επιφάνεια.

...................................................................................................

Steno is the road that leads from the plateia of Agios Andreas to the lower village (Rahi). Prior to the 1960’s it used to be a beautiful pedestrian cobblestone road with wide steps. That was the time that concrete arrived in force in the village and all the roads were covered with it. With this logic it was decided to cover the beautiful cobblestone in Steno with concrete so that it becomes a road accessible to cars. Maybe at that time it seemed a logical solution but time showed that the road remained basically a pedestrian road. From the house of Thanasis Rozanitis to the bottom of the road it is hardly ever being used by cars. The removal of the ugly concrete surface and the return of Steno to a coble stone surface would return the road to a more authentic and beautiful traditional surface. Maybe the finances of the Community do not allow for such a change at this stage but maybe it will be possible in the near future, or maybe by being able to obtain a grant through a European development program? .

(The above is a personal opinion and it's not intended to offend anyone but only to stimulate discussion about the improvement and the return to a more traditional aesthetic apearance of our village).

In the photo above the beautiful Steno road with the ugly disintegrating concrete surface.