Η εξόρυξη του πηγαδιού ήθελε τέχνη ξεχωριστή για καλή υποστύλωση των τοιχωμάτων του κατακόρυφου κυλίνδρου - που όλο και βάθαινε στο χώμα - τη μεταφορά των μπαζών, το κυκλικό χτίσιμο με την κουβαλητή, πελεκημένη, πέτρα πάνω σε στέρεο υπέδαφος, την απομάκρυνση του λασπόνερου, τη διαρκή και προσεκτική επιτήρηση της κατασκευής για να προλάβουν το ατύχημα από ξαφνική κατάρρευση των τοιχωμάτων, το ανέβασμα της σκαλωσιάς, ως την κορυφή.
Την όμορφη παρουσία του πηγαδιού πάνω από τη γη. Μέχρι να βγάλουν το γάργαρο νερό από ένα βάθος δεκάδων μέτρων, η αγωνία της προσμονής έφτανε στο κατακόρυφο και δίκιο είχαν να χαίρονται μάστοροι και μαθητάδες και νοικοκυραίοι, που οπωσδήποτε φρόντιζαν να «στοιχειώσουν» το πηγάδι τους στο θεμελίωμα, για να μένει στην αιωνιότητα και να ξεδιψάει δροσίζοντας ανθρώπους και ζωντανά, λουλούδια και λαχανικά. Τώρα η κλεψύδρα που καθόριζε το χρόνο τους άδειασε, η εποχή τους πέρασε, ο κουβάς τους δεν πρόκειται πιά να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά τους.
Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει κάποια πρόνοια από την Κοινότητα ή τον πολυτιστικό σύλλογο ή από οποιαδήποτε άλλη αρχή να κρατήσει ένα πηγάδι που να δείχνει την παλιά εποχή με τις ραβδώσεις στις πλάκες του στομίου από τη χρήση των σχοινιών, αλλα θα είναι κρίμα αυτό το κομάτη της ιστορίας του χωριού να καταστραφεί από την πάροδο του χρόνου.
No comments:
Post a Comment