Του Λεωνίδα Φιλιππόπουλου, οικονομολόγου
Οχι δεν πρόκειται για το συνολικό ύψος των δανείων που οφείλουμε για να βγούμε από τη δυσχερή οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Τόσες -162 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους- είναι συνολικά οι οφειλές της Γερμανίας προς τη χώρα μας, σύμφωνα με το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης». Ο λόγος; Οι πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει η πατρίδα της σιδηράς κυρίας Μέρκελ.
Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας, με διάφορες μεθοδεύσεις, κατάφεραν μέχρι τη σύναψη της οριστικής συνθήκης ειρήνης (2 συν 4) που υπεγράφη στη Μόσχα το 1990, να αναβάλουν την εξόφληση του χρέους τους προς την Ελλάδα. Από το χρονικό αυτό σημείο και μετά, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι παραπάνω αναφερόμενες οφειλές είναι απαιτητές από τη χώρα μας.
Η γερμανική πλευρά έχει ήδη απορρίψει τις αιτιάσεις, σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα αποζημιώσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ Αντρέας Πέσκε ερωτηθείς σχετικά απάντησε ότι με βάση τη συμφωνία αποζημιώσεων του 1960, η Γερμανία «κατέβαλε αποζημίωση στην Ελλάδα ύψους 58,8 εκατομμυρίων ευρώ για τη ζημία που προκλήθηκε από τον ναζισμό».
Πάγια θέση του Βερολίνου είναι ότι εξόφλησε το χρέος του απέναντι στα θύματα της ναζιστικής κατοχής με το προαναφερθέν ποσόν που δόθηκε το 1960, σε συναλλαγή που έγινε για την αποφυλάκιση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν και την παραπομπή των εγκληματιών πολέμου στη Γερμανία για να δικαστούν από τα γερμανικά δικαστήρια.
Για την Ελλάδα όμως το θέμα του κατοχικού «δανείου» παραμένει ανοιχτό, σύμφωνα με τον
υφυπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δόλλη. Οπως είπε στη Βουλή: «Καμία κυβέρνηση, ούτε εμείς έχουμε παραιτηθεί από τις αξιώσεις μας, τόσο για το κατοχικό δάνειο, όσο και τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Διατηρούμε το δικαίωμα χειρισμών για να πετύχουμε την κα λύτερη δυνατή λύση». Προς τιμήν του το Νομαρχιακό Συμβούλιο όπως είναι γνωστό εδώ και αρκετά χρόνια είχε πρωτοστατήσει στη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, αλλά το θέμα αυτό δεν προχώρησε. Και ίσως να είχε δίκιο ο πρωθυπουργός όταν είχε πει πως η διεκδίκηση των αποζημιώσεων δεν θα πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για την σταθεροποίηση της οικονομίας της χώρας. Ομως μήπως έχει έρθει η ώρα να σκεφτούμε πως έχουμε κι εμείς επιχειρήματα να υψώσουμε ανάστημα σε όλους αυτούς που πλούτισαν αιματοκυλώντας τον κόσμο και τώρα μας κρίνουν γιατί πονάνε οι πληγές που μας άνοιξαν;
Από το 1944 που απελευθερώθηκε η χώρα μας από τη γερμανική Κατοχή εκκρεμεί το ζήτημα των επανορθώσεων των ζημιών που προκάλεσαν τα γερμανικά στρατεύματα. Και το ζήτημα αυτό εκτός από βαθύτατα πολιτικό (αφού στην πραγματικότητα είναι εθνικό ζήτημα) είναι πρωτίστως ηθικό ζήτημα και μάλιστα ουσιαστικό ηθικό ζήτημα για τη χώρα μας.
Ο λόγος είναι προφανής: Η έρημη χώρα που άφησε στο πέρασμά του από τον τόπο μας ο αγκυλωτός σταυρός, χρειάστηκε να ξαναγεννηθεί στις πλάτες αυτών που μετρούσαν νεκρούς και ορφανά με μηδαμινούς οικονομικούς πόρους, ενώ έστελνε τα παιδιά της να δουλέψουν για ένα πενιχρό μεροκάματο νύχτα με νύχτα στις βιομηχανίες της Γερμανίας, στις φάμπρικες του δυνάστη, που έτσι έφτιαξε τα πλούτη του και τώρα μας καμώνεται τον εργατικό…
Τα λόγια είναι πράγματι περιττά μπρος στην εκκωφαντική αλήθεια των αριθμών:
- 7,100 δισ. δολάρια (αγοραστικής αξίας 1958) πλέον τους τόκους μάς επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη των Παρισίων για τις καταστροφές που προξένησαν στη χώρα μας τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα.
- Την εξόφληση του κατοχικού δανείου ύψους 3,5 δισ. δολαρίων, πλέον τους τόκους.
- Την καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα των θηριωδιών του γερμανικού στρατού κατοχής.
- Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που έκλεψαν τα γερμανικά στρατεύματα και οφείλουν να μας επιστρέψουν.
No comments:
Post a Comment