Σήμερα έμαθα για τον αιφνίδιο και απρόσμενο θάνατο του Γιώργου Ροζανίτη ένας από τους πιο αγαπητούς Καρυάτες στο χωριό μας. Όταν μου το είπαν στο τηλέφωνο μου πήρε αρκετά λεπτά για να συνειδητοποιήσω το γεγονός ότι ο Γιώργης δεν είναι πιά μαζί μας. Ο Γιώργης ήταν ένα από τα πιο αγαπητά άτομα στο χωριό και όλοι έχουν μια καλή κουβέντα να πούν γι αυτόν.Ένιωσα μεγάλη λύπη για την ξαφνική απώλεια του Γιωργη, αλλά και μεγάλη θλίψη και συμπόνια για τον πόνο του αγαπημένου του πατέρα του θείου Θανάση για τον τόσο απότομο και απρόσμενο θάνατο του γιού του, καθώς και τη θλίψη του αδελφού του Πάνου στη Μελβούρνη.
Τα σπίτια μας ήταν δίπλα το ενα στο άλλο στο χωριό και όταν μεγάλωνα πάντα θαύμαζα τον Γιώργη που ήταν λιγο πιο μεγάλος από μένα. Ο Γιώργης ήταν ένα από τα πρώτα παιδιά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του πενήντα και εξήντα που αποκτησε γραμμοφώνο και με δυνατή μουσική έκανε το σπίτι του το κέντρο διασκέδασης για ένα σωρό άλλους νέους.
Αργότερα, όταν μετανάστευσαμε στην Αυστραλία ήλθε και ο Γιώργης στην Μελβούρνη και έτυχε να ζήσει με την οικογένειά μας για μια σειρά ετών. Η λαχτάρα του όμως για το αγαπημένο μας χωριό τις Καρυές ήταν πολύ μεγάλη και έτσι αποφάσισε ότι ο τόπος που ήθελε να ζήσει τη ζωή του ήταν οι Καρυές και επέστρεψε για να ζήσει και να εργαστεί εκεί.
Με την επιστροφή του στό χωριό ο ανιψιός του ο Θωμάς ο Κονταλώνης τον φωναζε Θείο έτσι του κόλησε το όνομα Θείο και πολλα από τα νέα παιδια τον αποκαλούσαν θείο.
Ο Γιώργης πάντα συμμετήχε σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες του χωριού. Επί σειρά ετών, ο Γιώργης βιντεοσκοπούσε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού και διαβίβαζε αυτές τις ταινίες στην Μελβούρνη, έτσι ώστε να μπορούμε και εμείς στα ξένα να βλέπουμε και αισθανόμαστε κάπως πιο κοντά στα δρώμενα του χωριού.
Ο Γιώργης πάντα του άρεσαν οι περιπέτειες και πολύ συχνα ξεφευγε με τους φίλους του με το 4χ4 για εκδρομές στα γυρω βουνά.
Ακριβώς πριν από ένα χρόνο είδαμε τον Γιώργο στην ιστοσελίδα μας παρέα με μια ομάδα άλλων Αραχωβιτών να περνούν την 1η Μαΐου 2008 στο Πάρνωνα, αργότερα εντός του έτους και πάλι στην ιστοσελίδα μας βλέπουμε τον Γιώργη να αποτελεί τμήμα της ομάδας πυρόσβεσης του χωριού, λαβένωντας τον εξοπλισμό και τις στολές από την εταιρεία Marfin Group.
Ο Γιώργης πάντα μπορούσε να συνδυάζει και να συμμετέχει σε κοινωνικές δραστηριότητες στο χωριό με πολύ νεότερους ανθρώπους και αυτό είναι που κάνει το θάνατό του, ακόμη περισσότερο απίστευτο διότι ήταν τόσο ζωντανός με την συμμετοχή του σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού.
Για μένα προσωπικά, κάποια μελοντική επιστροφή στις Καρυές δεν θα είναι ποτέ ίδια όπως πρώτα, γιατί ο Γιώργης και ο μπαρμπα Θανάσης αντιπροσώπευουν για μένα κάτι μόνιμο στη μικρή μας γειτονιά στο Στενό. Μη βλέποντας τον Γιώργη εκεί θα αφήσει ένα τεράστιο κενό για το τι σημαίνουν για μένα οι Καρυές. Ελπίζω ο μπαρμπα Θανάσης να παραμήνει γερός σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή και να ζείσει υγειής για πολά χρόνια ακόμα. Θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια
στον θείο Θανάση Ροζανίτη και Θεια Αγλαια,
στον αδελφό του Γιώργη τον Πάνο και τη σύζυγό του Σοφία, στα ανήψια του Γιώργη
τον Θανάση και συζηγό του Μαριγώ
τον Δημήτρη και την συζηγό του Ερμιόνη
την Φωτεινή και τον Συζηγό της Μαθέο
παρέα με τις οικογενειές τους.
Ο Θεός να αναπαύση τη ψυχή του. Θα ληψει σε όλους μας, Αιωνία του η μνήμη.
...
Today I learned of the sudden and unexpected death of George Rozanitis one of the most loved Karyates in our village. When I was told the news on the phone it took me a few minutes to register the fact that George was no longer with us. George was one of the most loved people in the village and everyone has a good word to say about George. I felt so sorry for the sudden loss of George but also great sadness for the pain that his beloved father Uncle Thanasis will be going through with such a sudden and unexpected grief as well as the grief of his Brother Panos in Melbourne. Our houses were next to each other in the village and growing up I always looked up to and admired George in everything he was doing. George was one of the first young people during the fifties and sixties that obtained a gramophone playing loud music and making his house the centre of entertainment for a whole lot of young karyates. Later when we migrated to Australia George also came to Melbourne and lived with our family for a number of years. His longing for our beloved Karyes was too great for him and he decided that Karyes was the place that he wanted to live his life and returned to live and work there. Upon his return there his nephew Thomas Kontalonis used to call him Theio (Uncle) and that Nickname stuck with George and a large number of younger people in the village also fondly called him Theio.
George was always involved in all sorts of social activities with a whole lot of people in Karyes. For a number of years George would videotape all social events in the village and would forward these tapes to Melbourne so that we could watch and somehow feel close to the happenings in the village.
George would always take off for adventures with his friends in his four wheel drive, and exactly one year ago on our blog we saw George and a group of other Karyates spend the 1st May 2008 in Mount Parnon, Later in the year again in our blog we see him being part of the Fire fighting group of the village while receiving equipment and uniforms from the Marfin Group. George would mix and participate in the village social activities with much younger people and this is what makes his death even more unbelievable because he was so involved and so alive participating in all social events of the village.
For me personally going back to Karyes will never be the same as George and Mparmpa Thanasis represented something permanent in our small neighbourhood of the Steno. Not seeing him there will leave a huge void in what Karyes means to me. I hope Mparmpa Thanasis stays strong through this very difficult time and lives healthy for a long time yet.
I would like to express my sincerest condolences to
George’s dad Theio Thanasi Rozanitis and Thia Aglaia,
George’s brother Panos and his wife Sofia,
George’s nephews
Thanasi and his wife Marigo
Dimitris and his wife Ermioni
George’s niece Fotini and her husband Mathew
together with all their families.
May God rest his soul; he will be missed by all. Long live his memory.
No comments:
Post a Comment