Απεβίωσε ο Μπαρμπα Θανάσης ο Ροζανίτης

1911-2015 ήταν η μακρόχρονη πορεία ζωής του μπαρμπα Θανάση του Ροζανίτη. Η καταγωγή του ήταν από ένα χωριό τη Ρόζα αλλά η οικογενειά του εγκαταστάθηκε και έμεινε στα Βρέσθενα Λακωνίας. Έτσι και πήρε το όνομα Ροζανίτης. Για καλή μας τύχη ο μπαρμπα Θανάσης επαντρέυτηκε την Φωτινή του Γιώργη του Ντάρμου από την Αράχωβα και έτσι έμεινε στο χωριό μας και έγινε βέρος Αραχωβίτης.

Από τον γάμο αυτό έκαναν δύο παιδιά τον Πάνο και τον Γιώργη. Στην μακρόχρονη ζωή του είδε και πέρασε πολλά, πολέμους, φτώχεια, εμφύλιο, ξενητιά, χαρές και λύπες.

Το 1963 ήρθε η μεγαλήτερη λύπη που τον χτύπησε χάνωντας την αγαπημένη του γυναίκα την θεια Φωτηνή απο την ανίοτη αρρώστια.

Το 1965 πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς παρέα με τα παιδιά του Πάνο και Γιώργη για την Μελβούρνη Αυστραλίας. Έλα όμως πού λαχταρούσε την Ελλάδα (οπως όλοι οι ξενητεμένοι) και έτσι δεν άντεξε πολλά χρόνια στην Μελβούρνη και παρέα με τον νεώτερο γιό του τον Γιώργη ξαναγύρισαν και οι δύο στην Ελλάδα στο χωριό μας την Αραχωβα να ζήσουν την ζωή που λαχταρούσαν.

Στην επιστροφή του αποφάσησε να ξαναπαντρευτεί και τα έφτιαξε με την Αγλαία του Κυριαζή απο το κατω χωριό την Ράχη και ξεκίνησε το νέο σταδιο στην ζωή του. Πέρασε πολά και όμορφα χρόνια έχωντας την θεια Αγλαία ως σύντροφο στην ζωή του και δίπλα του στήριγμα το γιό του τον Γιώργη.

Το 2008 ήρθε και άλλο ένα μεγάλο χτύπημα για το μπαρμπα Θανάση χάνωντας το στηριγμά του το γιό του Γιώργη. Όσο και να προσπάθησε δεν ξανα συνήλθε μετα από αυτο και ήταν σαν να του κόπικαν τα φτερά, συνέχισε όμως να ζεί την ζωή του στην καθημερινότητα του χωριού.

Στο χωριό όλοι τον αγαπούσαν και αυτός ανταπόδειδε την αγάπη του ξανά σε όλους τους πατριώτες και όχι μόνο. Το σπίτη του ήταν στο Στενό, ενα δρόμο κατηφορικό λιγο πιο κάτω από την κεντρική πλατεία. Η τοποθεσία του σπιτιου ήταν σε περίοπτη θέση με μια θαυμάσια και πανοραμική θέα. Πολλοί επισκέπτες στο χωριό σταματουσαν να θαυμάσουν την θέα και λέγαν στο μπαρμα Θανάση, ξέρης μπάρμπα που ζείς? στον Παράδεισο είσαι!!! και τους έλεγε το ξέρω πως είμαι στον παράδεισο, και το πίστευε.

Ο μπαρμα Θανάσης ήταν κάτι το σταθερό και μόνιμο ως παρουσία στο χωριό, ειναι δύσκολο να φανταστείς το χωριό μας δίχως την παρουσία του και το γέλιο του. Ήταν, όπως του άρεσε να λέει, ο πατέραςτου χωριού και όλοι στο χωριό του έδειχναν την αγάπη και σεβασμό που δείχνει κάποιος στον πατέρα του.

Η παρουσία του μπαρμπα Θανάση στην πλατεία του χωριού, τα καλαμπούρια του, οι ιστορίες του και η συναναστροφή του παρέα με νέους και γέρους έδινε ελπίδα και παράδειγμα σε όλους ότι η ζωή έχει συνέχεια και νόημα σε όποια ηλικία και να βρήσκεται κάποιος. Ιδίως για κάποιον που ζεί στο χωριό ο μπαρμπα Θανάσης ήταν το ζωντανό παράδειγμα ότι όποια ηλικία και να είσαι μπορείς να λαβένεις μέρος στην καθημερινότητα της ζωής χωρίς να περιθωριοποιήσε λόγο ηλικίας από την κοινωνία.

Για εμάς που βρισκόμαστε στο εξωτερικό όπου συνήθως όταν ο ανθρωπος μπένει σε κάποια ηλικία βλεπουμε την τοποθετησή του σε κάποιο ίδρυμα και την αποκοπή του από την καθημερινότητα της κοινωνίας, η ζωή που έκανε ο μπαρμπα Θανάσης στο χωριό μας έκανε να ονειρευώμαστε ότι ίσως κάποτε να επιστρέψουμε στο χωριό και να μπορέσουμε και εμείς κατά κάποιο τρόπο να κάνουμε την ζωή που έκανε ο μπαρμπα Θανάσης.

Ο Μπαρμπα Θάνάσης απεβίωσε στις 4η Μαΐου, 2015.  θα μας λείψει αλλά θα τον θυμόμαστε για πάντα. Αωνία του η μνήμη.

Συλλυπητήρια στην οικογενειά του.