Το 1950 παντρεύτηκε με την Γιαννούλα Γεωργίου
Σαρρή, με την οποία το 1951 αποκτούν τόν γιό τους Παναγιώτη και το 1954 τόν
δεύτερο γιο τους Γιώργη. Μετά ένα χρόνο καί λόγο πολύμηνης αρώστιας χάνουν
τον μικρό τους γιο τό Γιώργη καί πέφτουν σε βαρή πένθος.
Η ζωή όμως συνεχίζει καί το 1958 αποκτούν
αλλο ένα αγοράκι καί τάζωντάς το στόν Αι Γιώργη το βαφτίζουν και αυτό Γιώργη.
Η βιοπάλη συνεχίζει με σκληρή δουλειά με τα χτήματα καί με μεροκάματα στό
χωριό για επιβίωση.
Τόν Αύγουστο 1962 αποκτούν τη κόρη τους Ελένη
αλλα μέσα στήν μεγάλη τους χαρα και μόλις ένα χρόνο αργότερα, λόγο
οικονομικών δυσκολιών για επιβίωση αναγκάζετε να μεταναστεύσει για τήν
Αυστραλία.
Το Ταξίδη με το πλοίο Πατρίς κάνει 25
ημέρες. Στήν Μελβούρνη συναντά καί μένει παρέα με τον ξαδελφό του Παρασκευά
καί Μαρία Κολοβού. Ο Παρασκευάς τού βρίσκει δουλιά στό εργοστασιο Adams Cakes στο Bosisto street Richmond πού δουλεύη και αυτος καθώς καί αρκετοί αλλοι Αραχωβίτες
(Καρυάτες)
Σχεδόν 9 μήνες αργότερα μεταναστεύει και η
οικογενειά του και τόν ξανασυναντάμε στήν Μελβούρνη.
Για να μπορέσει να μας δεχθεί νοικιάζει ένα
μικρό σπίτι παρέα με άλλες δύο οικογένειες συνχωριανών μας στό Richmond. Μέσα
σε αυτό το μικρό ξύλινο σπιτάκι τών τρίων δωματίων ζήσαμε 3 οικογένειες. ( 12
άτομα)
Μετά πολύ σκληρή δουλειά σε δύο διαφορετικούς εργοδότες
καθώς καί με τήν βοήθεια τής συζυγού του Γιαννούλας το 1965 καταφέρνη καί
βάζει προκαταβολή και αγοράζει ένα
μικρό σπιτάκι δύο υπνοδωματίων στο 211 Burnley Street Richmond. Αυτή ήταν η βάση που χρειαζόταν η οικογένεια
να ξεκινήσει σταθερά τη ζωή στην
Αυστραλία.
Συνέχισε να δουλεύει δύο δουλειές για ακόμη
6 χρόνια όσπου to 1971 ξεχρέωσε το δάνειο
για το σπίτι στο Burnley street Richmond και μάζεψε αρκετά για προκαταβολή αγοράς δεύτερου
σπιτιού στο Box Hill.
Μετακινώντας στο νέο σπίτη σταμάτησε τις
δύο εργασίες και έπιασε δουλειά σε εργοστασιο κοντα στο νέο σπίτη. Αυτή η
αλλαγή του έδωσε χρόνο να μπορέσει να
βρίσκεται κοντα στην οικογενειά του.
Το νέο σπίτι είχε αρκετά μεγάλο χώρο για κήπο και έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να γυρήσει στις ρίζες του ως αγρότης, να
φυτέψει αρκετά φρουτόδεντρα και να κάνει κήπο που τόσο πολύ του άρεσε.
Τον ιδιο καιρό ένας αρκετός αριθμός
συγγενείς και συνχωριανοί αγοραζουν σπίτια σε μικρή απόσταση από το νέο σπίτη.
Όλοι είναι σε παρόμια οικονομική κατάσταση και έτσι όλοι εχουν την ευκαιρία
να βγένουν συχνές εκδρομές στο Maroondah Dam, σε
παραλίες και σε άλλες τοποθεσίες.
Ήταν ισως η καλύτερη εποχή που όλοι νεοι με
νέες οικογένειες, υγειείς και νέοι με δίψα για ζωή την χαίρωνται στο απόλυτο
με γλέντια, εκδρομές αpραβώνες και γάμους.
Η απόφαση του πατέρα μας για μετανάστευση
στην Αυστραλία αποδήκτηκε σωστή. Η Χώρα αυτή του πρόσφερε ότι ηλπιζε να
καταφέρει στην ζωή του για την οικογενειά του γιαυτό και την αγάπησε.
Αυτή η αγάπη για τη Αυστραλια όμως δεν ήταν αρκετή να σβήσει την ελπίδα του να γυρίσει και να επισκευτεί την Ελλάδα και το χωριό του.
Το 1976 και μετά 13 χρόνια στην Αυστραλία
αποφάσισε με την μητέρα μας και την μικρή αδελφή μας να πάνε διακοπές πίσω
στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η αρχή για 13 συνολικά ταξίδια στο χωριό μας τις
Καρυές Λακωνίας που τόσο πολύ αγαπούσαν και οι δυό.
Κάθε ταξίδη τους ήταν και μια προβολή τις
πατρίδας για μας τα παιδιά τους. Οι ιστορίες και διηγήσεις τους για το τι
συνέβει στις διακοπές τους στο χωριό, τις συναντίσεις με τους εκεί συγγενείς
μετάδοσαν την αγάπη τους αυτή για τους συγγενείς και το χωριό μας σε όλα τα
παιδιά τους και τα εγγόνια τους.
Μια άλλη αγάπη του ήταν το διάβασμα και η
ιστορίες. Όταν είχε λίγο εύκαιρο χρόνο πάντα τον εβρισκες σκυμένο πάνω σε ένα
βιβλίο ή εφημερίδα, διάβαζε ασταμάτητα ένα με δύο βιβλία την εβδομάδα.
Από μικρά παιδια πάντα μας διάβαζε ή μας
έλεγε παραμύθια και ιστορίες από την ζωή του όταν ήταν τσοπανάκος, ιστορίες
με την πολυπληθή οικογενεια των Νταρμέων, ιστορίες της κατοχής, τον
εγκλωβισμό του στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων από τους Γερμανούς και τόσα άλλα.
Πάντα ήταν σε κίνηση και πάντα είχε κάτι να
κάνει. Του έμεινε όμως και χρόνος να προσφέρει στην τοπική Ελληνική Κοινότητα
του Box Hill, άλλοτε ως απλός εθελοντής και άλλοτε στο Συμβούλιο της Κοινότητας.
Μια άλλη αγάπη του ήταν η καλλιέργεια στον κήπο του και η καλλιέργεια στο αγρόκτημα του αδελφού μας του Γιώργου στο Silvan. Για χρόνια πολλά καλλιεργουσε και φύτευε καστανιές, ελιες, αχλαδιές, μηλιές και τόσα άλλα δέντρα. Κάθε χρόνο τον περίμεναν πολλοι στην Κοινότητα να τους φέρει Κάστανα.
Tα τελευταία χρόνια λόγο
ηλικίας και υγείας η μνήμη του πατέρα μας και παρέα με την μνήμη και η δυναμή
του και όρεξη για δουλειά σιγά σιγά εξασθενήθηκε έτσι αποσύρθηκε από την
ενεργή ενασχόλησης στο αγρόκτημα του αδελφού μας. Πριν δυο χρόνια ήρθε το
μεγάλο χτήπημα για τους γονείς μας όταν χάσαμε τον αδελφό μας τον Γιώργη μετά
από πολλύχρονη αρώστεια. Αυτό στoίχισε πολύ και στους δυο γονείς μας και ή όρεξη για κάθε εργασία και για
ενασχόληση χάθηκε.
Από ότι θυμάμε ο πατερας μας δεν είχε ποτέ
πεί κακό λόγο για άλλον και δεν είχε μαλώσει ποτέ με κάποιον άνθρωπο, ήταν
αγαπητός με όλους τους συγγενείς, χωριανούς και με όλο το κοσμο που γνώριζε.
Ηταν πολύ τυχερός που είχε τόσα πολλά
ανιψια και φιλους που τα τελευταία χρόνια της ζωής του ποτέ δεν έπαψαν να τον
επισκέπτoνται και να συζητούν
μαζί του.
Μετά από την συνεχή παρουσία του στις ζωές
όλων μας, με την αγάπη του, την
καθοδηγησή του, την στηριξή του, τις ιστορίες του, μας είναι δύσκολο να
εκφράσουμε πόσο πολύ θα μας λείψει, αλλα πάντα θα είμαστε πολύ περήφανοι και
πάντα θα θυμόμαστε αυτόν και τι μας έχει προσφέρει σε αυτή την ζωή.
Καλή Ανάπαυση
Σύζυγος: Γιαννούλα Νταρμος
Παιδια: Παναγιώτης και Αναστασία
Ελένη και Scott
Γιώργης (Αποβ.) - Jenny
Τα Εγγόνια: Andrew and Alexandra
Ioanna and Johnnie
Zoe and Jackson
Τα δισέγγονα: Theodoros
and Anastasia
..........................................................
Our father Andreas Darmos was born in Karyes Laconia Greece on 20/02/1920. He is the son of Panagiotis Darmos and Helen Kolovos. He was the youngest of thirteen children of his family. At the age of 3 years old his mother died and he was left orphaned. He was brought up by his father Panagiotis and his other siblings. He grew up in Karyes and during the winter months in Troupolaka Laconia (a sacred place for the Darmos families).
After finishing primary school in Karyes
for the next eight years he worked as a farmer and shepherd in the fields and
looking after the flocks of the family.
The childhood experiences gained growing
up in the beautiful area of Karyes close to nature, was a catalytic
influence in the formation of his personality and his outlook for the
environment and love of fellow man.
During second world war and in 1941 Greece
is under the German occupation. With help by Greek collaborators he is
arrested and held captive by the Italians. He escapes and in September 1943
he becomes a hostage of the German occupiers and becomes a prisoner in the concentration camps of “Goudi” in Athens and “Pavlos Melas” in Thessaloniki, he
regains his freedom in 1944.
After the WW2 he does not find peace as
the Civil war in Greece he along with most Greeks try to survive from the
atrocities of the civil war.
In 1950 he marries Yiannoula
Sarris, a girl from the same village. In 1951 comes the birth of their first
son Panagiotis and in 1954 their second son George. After a year and several
months of prolonged illness they lose their little son George and fall in a long
period of mourning. Life continues and in 1958 comes the birth of another little
boy who gets baptized in the name George.
The struggle for survival continues with
hard work in the family fields and with day labour jobs in the village.
In August 1962 comes the birth of their
daughter Eleni. It is a happy time for the family but a year later, due to
financial difficulties and the struggle for survival our father decides to
migrate to Australia.
The trip to Australia with the ship
Patris lasts 25 days. On his arrival in Melbourne he is met by other Karyates
and he is offered residence by his cousin Paraskeva and Maria Kolovos.
Paraskeva finds him a job at the same factory that he works at in “Adams
Cakes” in Bosisto street Richmond. There he finds that a large number of
other Karyates also work there.
Almost nine months later the rest of the
family migrates to Australia where we meet up with our father in Melbourne.
Together with two other families from
Karyes our father rents a small weatherboard house in Richmond. Within this
small wooden house of three bedrooms lived three families. (12 people)
After much hard work in two different
employers and with the assistance of our mother Giannoula in 1965 he manages
to put a deposit and buy a small house with two bedrooms in 211 Burnley
Street Richmond. This was the base we needed for the family to start a life
in Australia.
He continued working two jobs for
another six years and in 1971 he manages to pay off the loan on the house in
Burnley street Richmond. He has also saved enough to purchase a second larger
house for the family in Box Hill.
Relocating to the new home allowed our
father to stop his employment at the two Jobs and he found a new job in a
factory near the new house in Box Hill. This change gave him time to be able
to be close to his family and spent more time with his children.
The new house had enough back yard for
the establishment of garden and so he was given the opportunity to return to
his roots as a farmer, and planted several fruit trees and established a new vegetable
garden.
The same period of time a large number
of relatives bought homes in Box Hill and Blackburn within walking distance
from our new home. It was a time that everyone was young and starting new
families. After the long week of work and in order to unwind they arranged
frequent picnic trips to Maroondah Dam, to the beach and numerous other
locations.
It was perhaps the best period in the
lives of these new migrants as they were all young people with young
families, with a thirst for life attending engagements, weddings and a lot of
other happy functions.
Our father's decision to migrate to
Australia proved correct. Australia offered him the opportunity to achieve
whatever he hoped to accomplish in life for his family and for this reason he
loved Australia. This love for Australia was not enough to extinguish the
hope he had to one day visit his homeland in Karyes Greece.
After a period of 13 years in Australia (in
1976) he decided that it was time for a holiday in Greece. This was the
beginning for a series of 13 trips back to our village Karyes Laconia.
Every trip back to Greece became a
promotion of Greece to us. The stories and descriptions of what happened
during their vacation in the village, the gatherings with their relatives,
promoted their love for our village to all their children and grandchildren.
Another of the loves of our father was
reading and storytelling. Whenever he had a little time at hand we always
found him stooped over a book or a newspaper, He read endlessly at least one
or two books a week.
From our very young age as small
children he would always read to us or would tell us fairy tales and stories
from his life when he was a shepherd, stories about the very large Darmos
family, stories of his arrests by the Italians, and his imprisonment in the
concentration camps by the Germans and many other stories.
He was always on the move and always had
something to do. But he also had time for involvement with the local Greek
Community of Box Hill, sometimes as a volunteer and at times in the Community
Council.
Another love was growing his garden and
cultivating in our brother George farm in Silvan. For many years he
cultivated and planted chestnut trees, olive trees, pear trees, apple trees
and many other trees. Every year many Community members in Box Hill waited for
him to bring Chestnuts.
In recent years our father's memory and
health started to deteriorate, and because of that his will for work and other
activities waned and he retired from active involvement in our brother’s farm.
The big blow for our parents came two years ago when we lost our brother George
after a prolonged illness. This had a very negative impact on both our
parents and our father lost any appetite he may have had for any activity.
From what we remember our father has never
said a bad word for another person and has never berated any man, he was
loved by all the relatives, villagers and all the people that he came in
contact with.
He felt very lucky to have so many
nephews and friends who in the last years of his life they never ceased to visit
him at home.
After the constant presence in our lives
and all his love, his leadership, his support, his stories, etc it is
difficult to express how much we miss him but will always be very proud of
him and will always remember him and what he has given to us during his lifetime.
God rest his soul
Wife : Yiannoula Darmos
Children
: Panagiotis and Anastasia
Eleni and Scott
Georges (deceased.) - Jenny
Grandchildren: Andrew and Alexandra
Ioanna
and Johnnie
Zoe
and Jackson
Great grandchildren:
Theodoros and Anastasia
|
No comments:
Post a Comment