Θεόδωρος Πουλοκέφαλος
( ετών 85, από Καρυές Λακωνίας)
Τον Πολυαγαπημένο
μας σύζυγο, πατέρα, πεθερό, παπού, αδελφό, γαμπρό και θείο, που απεβίωσε την
τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014, κηδεύουμε την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014, ώρα 10.30
π.μ., από τον ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού, 1 Hopetoun Pde, Box Hill.
O ενταφιασμός θα
γίνει στο κοιμητήριο του Box Hill, Middleborough Road, Box Hill.
Η αγαπημένη του
σύζυγος: Ρίνα,
Τα παιδιά του: Σοφία - Διονύσης, Λίτσα - Geoff, Σάντρα - Δημήτριος.
Τα εγγόνια: Αθανάσιος, Ανδρέας, Αλέξανδρος, Μανταλένα,
Κατερίνα, Αιμιλία, Ειρήνη, Νικολέττα.
Τα αδέλφια στην
Αμερική
Τα κουνιάδια στην
Αυστραλία: Αριστοτέλης (αποβ) - Νίκη, Παναγιώτης-Αθηνά, Θεόδωρος-Ελένη, Ελένη -
Henry, Λυγερή- Παναγιώτης ( Αποβ). Στην Ελλάδα Κωνσταντίνος (Αποβ) - Μαρία.
Τα ανίψια και οι
λοιποί συγγενείς και φίλοι.
* Μετά τον
ενταφιασμό, η οικογένεια θα δεχθεί συλλυπητήρια στο χώλ της Εκλησίας.
* Η οικογένεια
παρακαλεί όσοι επιθυμούν, αντί στεφάνου, μπορούν να προσφέρουν δωρεά στην
Φροντίδα. Φάκελα θα υπάρχουν στην εκκλησία.
ΕΓΚΩΜΙΟ
Ο Θεόδωρος Πουλοκέφαλος γεννήθηκε στο μικρό ορεινό χωριό Καρυές Αράχωβα Λακωνίας.
Ήταν το δεύτερο από τα επτά παιδιά του Ανδρέα και της Σοφίας Πουλοκέφαλου.
Παντρεύτηκε τη Ρίνα Ζαφειράκου την 1η Οκτωβρίου 1956. Ο Θεός τους ευλόγησε με τρεις κόρες, τη Σόφια, Αγλαΐα, γενημένες στην Ελλάδα και την Σάντρα αφού μετανάστευσαν στην Αυστραλία.
Στην Αυστραλία ήλθαν όπως και τόσοι άλλοι μετανάστες της εποχής εκήνης με το πασίγνωστο πλοίο το «Πατρίς» το 1964.
Τα πρώτα χρόνια στην Αυστραλία τα έζησαν στην περιοχή του Ρίτσμοντ, αργότερα το 1974 εγκαταστάθηκαν στο Box Hill, όπου και παρέμειναν μέχρι και την παρούσα ημέρα.
Τα κορίτσια τους μεγάλωσαν και παντρεύτηκαν και από τους γάμους αυτούς απόκτησαν οκτώ υπέροχα εγγόνια
τρία αγόρια: Τον Θανάση, τον Ανδρέα, και τον Αλέξανδρο
και πέντε κορίτσια: την Μανταλένα, την Κατερίνα, την Renee, την Νικολέττα και την Αμέλια.
Με πολύ βαριά καρδιά αποχαιρετούμε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που έφυγε απο κοντά μας έτσι τόσο ξαφνικά. Θα λύψει πολύ από τους συμπάροικους της ελληνικής παροικίας, και από τους πολλούς κατοίκους του Box Hill, τους οποίους γνώριζε και χαιρετούσε στις καθημερινές βόλτες του.
Αιωνία του η Μνήμη.
.................................................................................
Η απώλεια ενός Γονέα - Αγλαΐα Πουλοκέφαλου Grace
Η απώλεια ενός γονέα μιάζει σαν να βρίσκεσαι για πρώτη φορά σε ένα μεγάλο σεισμό . Πράγματα που προηγουμένως ήταν ακλόνητα και ακίνητα ξαφνικά ο σεισμός ανατρέπει τα πάντα κάτω από τα πόδια σου.
Οτι ειναι σταθερό παυει να είναι πλέον σταθερό. Σε μια στιγμή - μετά απο "αυτό" το τηλεφώνημα όλος ο κόσμος παίρνει μια διαφορετική απόχρωση. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα τα πάντα φαίνωνται πλέον διαφορετικά, διότι για πρώτη φορά στη ζωή σου, ο πατέρας σου δεν υπάρχει πιά. Βρίσκεσαι ξαφνικά σε έναν νέο κόσμο - με ακούσιους στεναγμούς και ανέσθητους ψίθυρους και προσευχές. Τα βλέφαρα μου ειναι τόσο βαριά με θλίψη κατά τη διάρκεια της ημέρας και το φως, και τόσο ξέλαφρα οσο ένα φτερό τη νύχτα - όταν κοιτάω το ταβάνι και αναρωτιέμαι αν η ζωή θα ξαναγίνει ποτέ ξανά η ίδια. (φυσικά όχι- πώς μπορεί ) Ένα ατελείωτο ποτάμι από οπτασίες, όλες φέρνοντας τις ίδιες αναλλοίωτες προτάσειςς. Για κάποιον που δεν είναι εξυκειωμένος με τα ελληνικά έθιμα, όπως και εγώ, τόσα πολλά πράγματα ειναι ανεξιγιτα. ζήτω οι θείες!
Ολοι οι Έλληνες φέρνουν τα ίδια μικρά παξιμάδια, και όλοι λένε ακριβώς τα ίδια λόγια. Πίνουν κονιάκ σε πολύ μικρά ποτήρια και φλιτζάνια ατελείωτα ελληνικού καφέ.
Ο πατέρας μας ήταν τόσο γερός και υγιής . ποτέ δεν πήρε καμία φαρμακευτική αγωγή έως στην ηλικία των 85. Ο ίδιος περπάτουσε περίπου 5 χιλιόμετρα την ημέρα. Περιμέναμε να τον έχουμε γύρω μας για πάνω απο τα 100. Αλλά το πρωί της Τρίτης 18 του Νοεμβρίου η μαμά μας τον βρήκε στη πίσω βεράντα του σπιτιού. Φαίνεται ότι τον χτηπησε κάποιο είδος εγκεφαλικής αιμορραγίας και μας τον πήρε. Έφυγε αφύνωντας πίσω του τρεις κόρες, τρεις γαμπρούς και οκτώ εγγόνια. Πάντα κουβαλούσε φωτογραφίες απο τα εγγονια του στην τσέπη του πουκαμισού του και αγαπούσε να τις δείχνει στους ανθρώπους που συναντούσε. Αφήνει, επίσης, πίσω πολλούς φίλους που δεν πιστευουν ακόμη οτι εφυγε έτσι τόσο ξαφνικά.
...................................................................................
EULOGY
Theodoros Poulokefalos was born in the small mountain village of Karyes Arahova in Laconia. He was the second of the seven children of Andreas and Sofia Poulokefalos.
He married Rina Zafirakou on 1st October 1956. God blessed them with three daughters, Sofia, Aglaia whilst in Greece and Sandra after migrating to Australia.
They migrated on the well known ship The "Patris" in 1964.
After living for the first few years in Richmond, they settled in Box Hill in 1974, where they remained till the present day.
Their daughters grew up and married and they have eight wonderful grandchildren
- three boys Thanasi, Andreas, Alexandros and five girls: Madalena, Katerina, Renee, Nikoletta and Amelia.
It is with heavy heart that we farewell this wonderful man, taken from us so suddenly. He will be missed in the Greek community and by the many residents of Box Hill who he greeted on his daily walks.
....................................................
Loosing a parent - Litsa Poulokefalos Grace
Losing a parent is a bit like being in a major earthquake for the first time. Things that had previously been rock solid and immovable suddenly quake and shudder beneath your feet. Constants are no longer constant. In an instant - after "that" phone call the whole world takes on a different hue. In this new reality everything looks a bit different because for the first time in your life, your parent is not anywhere to be found. You are suddenly in a new world - of involuntary sighs and unconscious whispered prayers. Eyelids so heavy with grief during the day and light as a feather at night - when you stare at the ceiling and wonder if life will ever be the same again. (It won't of course - how can it?) An endless stream of visors, all bringing the same unvarying offerings. To someone not used to the Greek culture like myself, so many things need to be explained. Yay for aunts! Greeks all bring the same little cruskits (paximadia) and all say exactly the same words. They drink brandy in very small glasses and endless cups of Greek coffee.
Our father was so strong and healthy and well. He took no medication at all at the age of 85. He walked about 5km a day. We expected to have him around till he was past 100. But on the morning of Tuesday 18th November our mum found him on the back verandah. It seems it was some sort of cerebral hemorrhage which took him. He leaves behind three daughters, three sons in law and eight grandchildren. He loved to show people pictures of his grandchildren, which he carried in his top pocket. He also leaves behind many friends who are shaking their heads in disbelief that he is gone so very very suddenly.
ΕΓΚΩΜΙΟ
Ο Θεόδωρος Πουλοκέφαλος γεννήθηκε στο μικρό ορεινό χωριό Καρυές Αράχωβα Λακωνίας.
Ήταν το δεύτερο από τα επτά παιδιά του Ανδρέα και της Σοφίας Πουλοκέφαλου.
Παντρεύτηκε τη Ρίνα Ζαφειράκου την 1η Οκτωβρίου 1956. Ο Θεός τους ευλόγησε με τρεις κόρες, τη Σόφια, Αγλαΐα, γενημένες στην Ελλάδα και την Σάντρα αφού μετανάστευσαν στην Αυστραλία.
Στην Αυστραλία ήλθαν όπως και τόσοι άλλοι μετανάστες της εποχής εκήνης με το πασίγνωστο πλοίο το «Πατρίς» το 1964.
Τα πρώτα χρόνια στην Αυστραλία τα έζησαν στην περιοχή του Ρίτσμοντ, αργότερα το 1974 εγκαταστάθηκαν στο Box Hill, όπου και παρέμειναν μέχρι και την παρούσα ημέρα.
Τα κορίτσια τους μεγάλωσαν και παντρεύτηκαν και από τους γάμους αυτούς απόκτησαν οκτώ υπέροχα εγγόνια
τρία αγόρια: Τον Θανάση, τον Ανδρέα, και τον Αλέξανδρο
και πέντε κορίτσια: την Μανταλένα, την Κατερίνα, την Renee, την Νικολέττα και την Αμέλια.
Με πολύ βαριά καρδιά αποχαιρετούμε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που έφυγε απο κοντά μας έτσι τόσο ξαφνικά. Θα λύψει πολύ από τους συμπάροικους της ελληνικής παροικίας, και από τους πολλούς κατοίκους του Box Hill, τους οποίους γνώριζε και χαιρετούσε στις καθημερινές βόλτες του.
Αιωνία του η Μνήμη.
.................................................................................
Η απώλεια ενός Γονέα - Αγλαΐα Πουλοκέφαλου Grace
Η απώλεια ενός γονέα μιάζει σαν να βρίσκεσαι για πρώτη φορά σε ένα μεγάλο σεισμό . Πράγματα που προηγουμένως ήταν ακλόνητα και ακίνητα ξαφνικά ο σεισμός ανατρέπει τα πάντα κάτω από τα πόδια σου.
Οτι ειναι σταθερό παυει να είναι πλέον σταθερό. Σε μια στιγμή - μετά απο "αυτό" το τηλεφώνημα όλος ο κόσμος παίρνει μια διαφορετική απόχρωση. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα τα πάντα φαίνωνται πλέον διαφορετικά, διότι για πρώτη φορά στη ζωή σου, ο πατέρας σου δεν υπάρχει πιά. Βρίσκεσαι ξαφνικά σε έναν νέο κόσμο - με ακούσιους στεναγμούς και ανέσθητους ψίθυρους και προσευχές. Τα βλέφαρα μου ειναι τόσο βαριά με θλίψη κατά τη διάρκεια της ημέρας και το φως, και τόσο ξέλαφρα οσο ένα φτερό τη νύχτα - όταν κοιτάω το ταβάνι και αναρωτιέμαι αν η ζωή θα ξαναγίνει ποτέ ξανά η ίδια. (φυσικά όχι- πώς μπορεί ) Ένα ατελείωτο ποτάμι από οπτασίες, όλες φέρνοντας τις ίδιες αναλλοίωτες προτάσειςς. Για κάποιον που δεν είναι εξυκειωμένος με τα ελληνικά έθιμα, όπως και εγώ, τόσα πολλά πράγματα ειναι ανεξιγιτα. ζήτω οι θείες!
Ολοι οι Έλληνες φέρνουν τα ίδια μικρά παξιμάδια, και όλοι λένε ακριβώς τα ίδια λόγια. Πίνουν κονιάκ σε πολύ μικρά ποτήρια και φλιτζάνια ατελείωτα ελληνικού καφέ.
Ο πατέρας μας ήταν τόσο γερός και υγιής . ποτέ δεν πήρε καμία φαρμακευτική αγωγή έως στην ηλικία των 85. Ο ίδιος περπάτουσε περίπου 5 χιλιόμετρα την ημέρα. Περιμέναμε να τον έχουμε γύρω μας για πάνω απο τα 100. Αλλά το πρωί της Τρίτης 18 του Νοεμβρίου η μαμά μας τον βρήκε στη πίσω βεράντα του σπιτιού. Φαίνεται ότι τον χτηπησε κάποιο είδος εγκεφαλικής αιμορραγίας και μας τον πήρε. Έφυγε αφύνωντας πίσω του τρεις κόρες, τρεις γαμπρούς και οκτώ εγγόνια. Πάντα κουβαλούσε φωτογραφίες απο τα εγγονια του στην τσέπη του πουκαμισού του και αγαπούσε να τις δείχνει στους ανθρώπους που συναντούσε. Αφήνει, επίσης, πίσω πολλούς φίλους που δεν πιστευουν ακόμη οτι εφυγε έτσι τόσο ξαφνικά.
...................................................................................
EULOGY
Theodoros Poulokefalos was born in the small mountain village of Karyes Arahova in Laconia. He was the second of the seven children of Andreas and Sofia Poulokefalos.
He married Rina Zafirakou on 1st October 1956. God blessed them with three daughters, Sofia, Aglaia whilst in Greece and Sandra after migrating to Australia.
They migrated on the well known ship The "Patris" in 1964.
After living for the first few years in Richmond, they settled in Box Hill in 1974, where they remained till the present day.
Their daughters grew up and married and they have eight wonderful grandchildren
- three boys Thanasi, Andreas, Alexandros and five girls: Madalena, Katerina, Renee, Nikoletta and Amelia.
It is with heavy heart that we farewell this wonderful man, taken from us so suddenly. He will be missed in the Greek community and by the many residents of Box Hill who he greeted on his daily walks.
....................................................
Loosing a parent - Litsa Poulokefalos Grace
Losing a parent is a bit like being in a major earthquake for the first time. Things that had previously been rock solid and immovable suddenly quake and shudder beneath your feet. Constants are no longer constant. In an instant - after "that" phone call the whole world takes on a different hue. In this new reality everything looks a bit different because for the first time in your life, your parent is not anywhere to be found. You are suddenly in a new world - of involuntary sighs and unconscious whispered prayers. Eyelids so heavy with grief during the day and light as a feather at night - when you stare at the ceiling and wonder if life will ever be the same again. (It won't of course - how can it?) An endless stream of visors, all bringing the same unvarying offerings. To someone not used to the Greek culture like myself, so many things need to be explained. Yay for aunts! Greeks all bring the same little cruskits (paximadia) and all say exactly the same words. They drink brandy in very small glasses and endless cups of Greek coffee.
Our father was so strong and healthy and well. He took no medication at all at the age of 85. He walked about 5km a day. We expected to have him around till he was past 100. But on the morning of Tuesday 18th November our mum found him on the back verandah. It seems it was some sort of cerebral hemorrhage which took him. He leaves behind three daughters, three sons in law and eight grandchildren. He loved to show people pictures of his grandchildren, which he carried in his top pocket. He also leaves behind many friends who are shaking their heads in disbelief that he is gone so very very suddenly.
No comments:
Post a Comment